Мінскае «Дынама» сутыкнулася з маштабнымі кадравымі пераменамі: больш за 10 гульцоў пакінулі каманду, сярод іх – ключавыя фігуры, такія як Паліцевіч і Сялява.
Адзінаму Сяляве прапаноўвалі новы кантракт, але ўмовы не задаволілі паўабаронцу, які перайшоў у «Тарпеда-БелАЗ». Іншыя гульцы сышлі без нават спробаў перамоваў.
Клуб актыўна шукае новых гульцоў, у тым ліку за мяжой, з асаблівай увагай да бразільцаў. Унутры Беларусі таксама працягваюцца падпісанні: сярод новых гульцоў – Калачоў з «Іслачы» і Варданян з «Віцебска».
Агенты і былыя гульцы адзначаюць, што страты крытычныя, а перспектывы клуба ў сезоне-2025 выклікаюць занепакоенасць. Асноўныя прэтэнзіі датычацца трэнерскіх стасункаў: Вадзім Скрыпчанка хоць і высока ацэньваецца як прафесіянал, але мае складанасці ў чалавечых адносінах. Некаторыя гульцы лічаць яго кар’ерыстам, які прымае рашэнні на эмоцыях.
З іншага боку, не ўсе падзяляюць крытыку: ёсць і тыя, хто знаходзіць яго стыль працы матывуючым. Аднак адсутнасць стабільнасці і масавы зыход гульцоў ставяць пад пытанне здольнасць клуба абараніць тытул чэмпіёна.
Ніжэй прапануем вам пачытаць пераклад артыкула на беларускую, а тут Минское «Динамо» потеряло ну очень много игроков. Узнали, что в клубе себе думают (надеются на одну страну) – Футбол на BY.Tribuna.com можна прачытаць арыгінал на рускай.
Мінскае «Дынама» страціла вельмі шмат гульцоў. Даведаліся, што ў клубе сабе думаюць (спадзяюцца на адну краіну) З 10+ якія пайшлі хацелі пакінуць толькі аднаго. Мінскае “Дынама” ўжо рыхтуецца да сезона-2025. Пакуль каманда пазбавілася куды большай колькасці гульцоў, чым прыняла новых. Пайшлі і важныя выканаўцы, некаторыя – да канкурэнтаў. Разбіраемся, што адбываецца ў клубе і як ён мае намер выпраўляць сітуацыю.
Яшчэ ў лістападзе 2024 года “Трыбуна” пісала, што ў “Дынама” занадта шмат невядомага: было незразумела, хто будзе галоўным трэнерам у новым сезоне і хто будзе гуляць. На той момант Вадзім Скрыпчанка сам не ведаў, ці хоча заставацца ў «Дынама» і ці дадуць яму такую магчымасць, а ў практычна ўсяго складу падыходзілі да канца кантракты, і на канец восені аб іх пралангацыі кіраўніцтва нават не пачынала перамоваў.
Толькі ў апошні дзень 2024-га пачаліся рэальныя рухі па камплектаванні. Падоўжыў кантракт Скрыпчанкі, з “Віцебску” прыйшоў 21-гадовы форвард Карэн Варданян. На працягу наступных двух тыдняў «Дынама» перападпісала Рамана Бягунова, Івана Бахара, Аляксея Гаўрыловіча, Уладзіслава Калініна. Узяла на кантракт Аляксея Вакуліча і экс-капітана “Іслачы” Іллю Калачова, якога даўно хацелі падпісаць, але ён паспеў на паўгода з’ездзіць на радзіму ў Расію ў Д2.
Накшталт, нядрэнна, але сышло ўжо 10 чалавек: Паліцевіч, Сядзько, Хвашчынскі, Падстрэлаў, Палякоў, Жардзеў, Школік, Кулікоў, Сялява, Сачыўка. Мельнічэнка з’ехаў у «Порту». Будзько адправіўся на прагляд у венгерскі «Мезекёвешд», а Лапаўхаў, паводле інфармацыі інсайдэраў, можа ў хуткім часе стаць гульцом сафійскага ЦСКА. Увогуле, страт – ужо адбыліся і патэнцыйных – хапае на паўнавартасны склад з парай запасных. Пры гэтым, паводле інфармацыі «Трыбуны», з тых, хто ўжо сышоў, «Дынама» прапаноўвала новы кантракт толькі Сяляве, аднак яго не задаволілі ўмовы. Якімі яны былі, нам даведацца не ўдалося, аднак запыты паўабаронцы задаволіла «Тарпеда-БелАЗ», кантракт з якім быў падпісаны 13 студзеня.
Астатнія пакінулі «Дынама» без якіх-небудзь перамоваў – ім яшчэ ў канцы сезона-2024 далі зразумець, што супрацоўніцтва спыняецца. За трансфернай кампаніяй “бела-блакітных” сочаць спецыялісты з беларускага футбола.
На ўмовах ананімнасці адзін з айчынных агентаў падзяліўся меркаваннем аб тым, што адбываецца:
– Насамрэч колькасць страт і тое, якія футбалісты сышлі, рэальна палохае. Гэтыя страты можна ў нейкай меры назваць крытычнымі. Пайшлі беларускія вельмі моцныя выканаўцы, я б нават сказаў, стылеўтваральныя, якія могуць даваць вынік. Найперш кажу пра Паліцевіча і Сяляву. Страта Лапавухава, можа, не так моцна адчуецца, таму што ў «Дынама» дастаткова добрых маладых варатароў, той жа Шпакоўскі моцны, ён, думаю, здолее замяніць Фёдара. Таксама сышлі ігракі, якія, можа, не гулялі ключавыя ролі ў калектыве, але ўсё ж забяспечвалі глыбіню лаўкі, маглі якасна выйсці на замену. На сённяшні момант перакрыць страты легіянерамі ці нейкім беларусамі можна, але калі гульцы працягваюць сыходзіць такімі тэмпамі, як тады выправіць сітуацыю? Калі запрашаць замежніка, тое гэта павінна быць трапленне ў кропку, каб чалавек прыехаў і гуляў, прыносіў карысць, а не сядзеў на лаўцы і атрымліваў добрыя грошы (на іншыя легіянеры не ездзяць).
Таксама наш суразмоўца, гледзячы на трансферную кампанію мінчан, не ўпэўнены, што клуб абароніць званне чэмпіёна.
– Перад мінулым сезонам у мяне не было сумневаў у тым, што «Дынама» возьме золата, нават у пачатку зімы было шмат падпісанняў. Склад у выніку атрымаўся аб’ектыўна мацнейшым, чым у канкурэнтаў. А сёлета, калі не будзе падключаны адмінрэсурс для падбору складу, могуць узнікнуць праблемы. Пакуль будучыня «Дынама» ў чэмпіянаце ў мяне выклікае асцярогі, – кажа агент.
Па нашых дадзеных, «Дынама» актыўна шукае пачаткоўцаў і апроч беларускага рынку глядзіць за мяжу, прычым не толькі на Расею і краіны СНД. Падвышаная ўвага надаецца футбалістам з Бразіліі. З імі ў апошнія сезоны ў клуба нядрэнны вопыт супрацоўніцтва (Арыньё, Лопес, Педра). Мінчане спадзяюцца адшукаць іншых якасных выканаўцаў. Па нашых дадзеных, у бліжэйшы час некалькі бразільцаў могуць прыехаць на прагляд – зараз як раз вырашаюцца апошнія дэталі на гэты конт.
У працэсе напісання матэрыялу «Трыбуна» ад некалькіх крыніц пачула такое меркаванне, што гульцы, якія нават пайшлі, нават калі б ім і прапаноўвалі кантракты, яшчэ б думалі, заставацца ці не, таму што як мінімум частка з іх не задавальняла стаўленне Скрыпчанкі – яны не маглі спрацавацца. Пры гэтым суразмоўцы не ставяць пад сумневы высокі ўзровень трэнера – Скрыпчанка вельмі якасна выконвае працу, аддаецца ёй да канца, увесь час удасканальваецца, вучыцца новаму, не зніжае планку амбіцый. Але ў астатнім бываюць пытанні.
– Калі Скрыпчанка толькі прыйшоў у «Дынама», усё было выдатна, з ім камфортна працавалася. Але з цягам часу яго чалавечыя якасці мяне расчаравалі. Не адчувалася з яго боку шчырасці, даверу, надзейнасці. Таму ў гульцоў і не было безумоўнага даверу да яго, можна нават сказаць, што некаторыя не хацелі гуляць і выкладвацца за трэнера, проста адпрацоўвалі кантракты. Бракуе ў Скрыпчанкі прастаты, шчырасці, чалавечнасці. Пры ўсім пры гэтым як трэнер ён, вядома, топ, – дзеліцца гулец, які выступаў пад кіраўніцтвам Скрыпчанкі. – Мне здаецца, Вадзім Віктаравіч нікому не давярае, даволі закрыты чалавек. І часам яго эмоцыі не дазвалялі аб’ектыўна ацэньваць тое, што адбываецца. Не буду канкрэтызаваць, самі разумееце, але бывала, што да той ці іншай сітуацыі трэба было падысці з лядоўні галавой, а Скрыпчанка на эмоцыях прымаў рашэнне, якое, як паказваў час, апынялася не самым дакладным.
Ён можа крычаць на гульцоў, хаця пры гэтым не абражае іх. Ну і мне здалося, што ён кар’ерыст, які дзеля дасягнення нейкіх вынікаў і мэт здольны дзесьці нават пайсці на ўгоды з сумленнем, – падзяліўся меркаваннем яшчэ адзін былы падапечны трэнера.
Нядаўна аб нескладаных узаемаадносінах са Скрыпчанка казаў і Сядзько, які пайшоў з «Дынама». Паўабаронца, які восенню пайшоў на канфлікт са спецыялістам, з-за чаго прапусціў матч з “Хартсам” у Лізе канферэнцый, адзначыў, што ў яго з усімі ў камандзе акрамя Скрыпчанкі склаліся добрыя адносіны, і гэта стала адным з галоўных фактараў догляду. Пры гэтым многія нашы суразмоўцы, знаёмыя са справамі ў клубе, адзначаюць, што ў Сядзько кажа крыўда за тое, што яго не захацелі пакідаць у “Дынама”.
Па словах крыніц, паўабаронца не раз на працягу апошняга сезона парушаў рэжым, спазняўся на трэніроўкі, з-за крыўдаў на трэнера недапрацоўваў на занятках, ленаваўся, але Скрыпчанка заплюшчваў на гэта вочы, бо на полі паўабаронца даваў вынік. А потым усё ж вырашыў не працаваць з Сядзько далей.
Ды і ў процівагу не самым пахвальным водгукам пра Скрыпчанку, якія мы пачулі ў працэсе падрыхтоўкі матэрыялу, хапала і тых, хто станоўча выказваўся пра спецыяліста.
– На смак і колер, як гаворыцца, таварыша няма. Я з ім працаваў у свой час і нічога дрэннага сказаць не магу. Мне асабіста з ім было камфортна. Ён заўсёды імпульсіўны, на эмоцыях, і не кожнаму такое даспадобы. Ён можа нешта сказаць – футбаліст прыме гэта на свой рахунак і потым крыўдзіцца, выказваецца ў прэсе або тоіць крыўду. Скрыпчанка ўмее трымаць у тонусе ігракоў, у тым ліку за кошт сваіх эмоцый, экспрэсіўнасці. Камусьці гэта можа не падабацца, для кагосьці, як для мяне, напрыклад, гэта прымальна. Так што тут не ўсё залежыць ад трэнера – важна і ўспрыманне спартсмена. Ну і асаблівасць Скрыпчанкі ў тым, што калі ён прымае нейкае рашэнне, нават на эмоцыях, заднюю потым не дае і свайго меркавання не мяняе, – кажа яшчэ адзін футбаліст, які пагуляў пры Скрыпчанку.